Literair Café: Miriam Guensberg
Evenement Navigatie
Een bezoek aan het geboortedorp van haar Joods-Poolse moeder brengt de verteller in Miriam Guensbergs nieuwste boek dichterbij haar eigen ‘Hartslag’: de titel van deze ontroerende roman. Poëtische teksten en wijsgerige opmerkingen, soms citaten van andere filosofen en gedichten geven extra verdieping aan de inhoud. De ontwikkeling van een volgzame vrouw naar een zelfbewust iemand wordt invoelend beschreven.
Vrijdagavond 25 oktober is Miriam Guensberg onze gast in het Literair Café. Aan de hand van onder andere Hartslag en van algemene literaire voorbeelden zal Miriam Guensberg een poging doen de fictie te redden van de concurrentie van Netflix en andere digitale gevaren.
Tekst gaat verder onder de foto.
Literaire zoektochten
Miriam Guensberg (1950) groeide op in Twente en studeerde filosofie en vergelijkende literatuur wetenschap. Haar joodse vader Dolek Guensberg (1908-1990) diende tijdens de Tweede wereldoorlog als arts in het Poolse leger en kwam nadien stateloos in Twente terecht. Hij verloor het grootste deel van zijn familie en hij is nooit meer teruggekeerd naar zijn vaderland. Zijn verzwegen verleden en zijn heimwee heeft Miriam Guensberg aangezet tot uiteenlopende literaire zoektochten en diverse romans die ondanks hun grote verschillen altijd wel een poging doen het verleden te articuleren. Twee romans van haar werden genomineerd voor de longlist literatuurprijs, drie romans voor de Wizo literatuurprijs en haar boek Held zonder vaderland werd in het Pools vertaald.
Volle maan
Niets is liever dan een kus van twee mensen op leeftijd. Waar de botten stram staan, neemt de tederheid toe. En de traagheid. En de verwondering. Dat je een boom bent die zich hartje winter in lenteblad hult. Dat de zure appel zoet smaakt. Dat er cadeautjes van boven zijn, terwijl je geloofde in een God met lege handen. Dat vroeger een zee van verrassingen herbergt. Dat de imperfectie van je oude lijf oplost in de perfectie van saamhorigheid. Dat liefde geneest, tijd uitwist, bitterheid ombuigt tot begrip. Dat het overweldigend is: zielsverbondenheid. Dat de onwrikbare, pijnlijke feiten van verlies zich hullen in een troostend rouwkleed zodat je verder kunt… Door kunt gaan met leven. Dat de ongewisse toekomst straalt: klaar en helder als een volle maan.
Fragment uit ‘Hartslag’